فاین تذهبون

کاروان برگشته از شام بلاآمده حالا به خاک کربلا کاروان ره توشه اش حزن و غم است کارشان اندوه و اشک و ماتم است  گر چه محزون و عزادار آمده کاروان با شوق دلدار آمده چادر زن ها پر از گرد و غبار دیده ها از خون دلها اشکبار گونه ها از ضرب سیلی نیلگون دامن از اشک دو دیده پر زخون کاروان آمد کنار قبر یار فرصتی شد تا بگرید زار زار قافله با رسم و آداب تمام بر شهیدان کرد تعظیم و  سلام السلام ای اختران سوخته عالمی را درس عشق آموخته السلام ای جسم های چاک چاکجسم های آرمیده زیر خاک السلام ای ماه و ای خورشید دینالسلام ای معنی حق الیقین السلام ای حنجر خشک از عطشای ز فرط تشنگی بنموده غش السلام ای معنی ام الکتاب ای که جسمت ماند زیر آفتاب السلام ای جسمهای سر جدامانده زیر آفتاب کربلا زینب کبری(س) امیر کاروانبر سر قبر برادر روضه خوان من چهل منزل ز غم می سوختمروز و شب از داغ تو افروختم من چهل وادی کشیدم رنج و غمقامتم از درد هجران تو خم روز و شب بودم ز داغت بی قرار گریه کرده چشم من بی اختیار خیمه ها می سوخت ، زینب(س) بیشترحرف مردم زد به جانم نیشتر فاین تذهبون...

مردی که این جهان همه در اختیار اوست چشم جهانیان همه درانتظار اوست او ریشه کن کند ستم و ظلم و جور رازیرا که ذوالفقار علی(ع) ذوالفقار اوست دوران  شادمانی و شور و نشاط ما دوران حکمرانی او، روزگار اوست یاران او سر آمد مردان عالمندای خوش به حال آن که وفادار و یار اوست او هست مرد کوشش و مرد تلاش و سعی آسایش و سعادت انسان شعار اوست آن کس که حب آل علی(ع) هست در دلشجان را فدای او کند و دل دچار اوست گر رنگ صلح و مهر و وفا دید این جهاناز ایده های ناب وی و ابتکار اوست گر پا گذارد او به روی دیدگان ماتقدیم او کنیم سر و جان نثار اوست چون می رسد ز راه، جهان گلستان شودخوشبخت آن که صبح و مسا در کنار اوست فاین تذهبون...

مولا جگرش می سوخت از زهر جفا بسیارزینب(س) به کنار او دستش به دعا بسیار نوشید امام  دین ،چون زهر هلاهل رازینب (س) همه جا سر زد، دنبال دوا بسیار چون بار سفر می بست، امید دل زینب(س)زینب(س) ز عدو می برد شکوه به خدا بسیار راهی جنان می شد محبوب دل زهرا(س)اما ز غم مولا، غم در دل ما بسیار مولای کریم ما، از زهر جفا می سوختتا در غم او گرید هر اهل ولا بسیار جز خیر و کرم از او نادیده کسی چیزی زین رو ز غمش سوزد، دارا  و گدا بسیار وقتی به حسین (ع) گوید لا یوم کیومک راداند که رسد بر او اندوه و بلا بسیار تابوت تو را دشمن با سنگ جفا می زدتا هست به پا عالم، در سینه عزا بسیار بر اهل جهان درس تسلیم و رضا دادی تا آن که خدا از تو گردید رضا بسیار کردی تو وفا اما، صد جور و جفا دیدیمانند رسول الله(ص) نادیده وفا بسیار رفتی و ز غم پشت  ابناء بشر بشکستدر دست بنی آدم، باید که عصا بسیار امروز اگر سوزم از داغ غمت آقافردا به یقین چشمم بر دست شما بسیار فاین تذهبون...

آخر ماه صفر آمد و هنگام عزاستفصل حزن و غم و اندوه رسول دو سراست علت عالم هستی  به روی بستر مرگحضرت فاطمه(س) در حال مناجات و دعاست بسته بار سفر و سوی جنان می رود او ناله ی اهل زمین در غم او تا به سماست آسمان اشک غم از دیده ی خود می ریزدعرشیان بر تنشان تا به ابد رخت سیاست هست جبریل امین نوحه گر از داغ رسول(ص)مجلس ختم رسول است که در عرش خداست ماهی و مرغ و ملائک همگی نوحه گرنداز زمین تا به سما مجلس اندوه به پاست خلق آشفته و محزون و غم آلوده همهزانوی غم به بغل ، دیده ی آنها دریاست سوختیم از غم او در همه ی عمر بسیچشم امید به لطف و کرمش روز جزاست فاین تذهبون...

دل شکسته ی من راهی خراسان شدکنار پنجره فولاد عشق، مهمان شد به یاد غربت سلطان عشق افتادمدرون سینه از این غصه سخت طوفان شد رضا(ع) رضا(ع) به لبم بود و دست غم بر سر دو چشم  من ز غم او همیشه گریان شد ز غصه جان تمام جهانیان می سوختسرور از دل خلق جهان گریزان شد قسم به عشق، رضا(ع) ترجمان قران استشهید گشت رضا(ع) و جفا به قران شد رضا(ع) که بار سفز بست، دیده ها خون شدچه گویمت که ز غم، پاره هر گریبان شد گرفته زانوی غم در بغل مسلمانانتمام خلق اگر چه ز غم پریشان شد درست تا که رضا(ع) رفت از این جهان به جنانقیامتی شد و دنیا به خط پایان شد ولی امر خدا را به خاک بسپردندو خاک غم به سر جن و هر چه انسان شد ز داغ او دو جهان رخت غصه پوشیدهو بزم غصه به پا در سرای یزدان شد فاین تذهبون...